Droga do celu

 

DROGA DO CELU-wioślarze

Dążenie do wyraźnie sprecyzowanego celu:

Jest jak– łódź z wioślarzami (działania operacyjne –taktyczne) potrzebuje sternika (działania strategiczne) – inaczej może kręcić się w kółko lub płynąć do niechcianego portu. Po drodze zdarzają się niepowodzenia (trzeba sobie z nimi sobie poradzić i wyciągnąć wnioski na przyszłość –„Mądry Polak po szkodzie”), bywają też przeszkody (albo z nimi walczyć, lub je ominąć lub przeskoczyć).

 

DROGA DO CELU

Przeszkody w drodze do celu

Jeśli na drodze do celu pojawią się przeszkody mamy kilka opcji zareagowania na problem i osiągnięcie osiągniecie celu lub zmianę na cel  komplementarny – substytucyjny.

Mamy następujące opcje:

Jeśli Przeszkoda, to:

  1. poddajemy się i nic nie robimy (może los, lub ktoś za nas rozwiąże ten problem) – rezygnacja z osiągniecia celu i najczęściej cel nigdy nie będzie zrealizowany
  2. omijamy problem (przeszkodę):

a)      szukamy innych sposobów osiągnięcia celu, pozbawionych tej przeszkody

b)      zmieniamy cel na cel komplementarny – substytucyjny (bez tej przeszkody na drodze jego realizacji)

3.Walczymy z problemem bezpośrednio. Najpierw diagnozujemy problem. Szukamy najlepszych sposobów rozwiązania tj. – pokonania „przeciwnika”. Oceniamy nasz SWOT i szansę na zwycięstwo w bezpośrednim starciu z „przeciwnikiem”. Jeśli jesteśmy silniejsi niż przeciwnik i mamy mniej niż on słabych stron oraz większe prawdopodobieństwo wygranej –szykujemy się do bezpośredniego „starcia”.  Ustalamy strategie , taktykę i zadania dalszego postępowania w naszej „walce” (w przypadku medycyny – np. wybór metody leczenia).

Jeśli strategia nie przynosi oczekiwanych rezultatów, to wówczas:

A) jeszcze raz analizujemy problem i wnioski wypływające z tej analizy:

a) Jeśli diagnoza jest taka sama i nie mamy pomysłu ani zasobów na dalszą walkę z tym problemem:

– szukamy innej skuteczniejszej strategii walki z problemem (walka lub obejście problemu), lub

– zmieniamy cel na inny

W przypadku braku takiej możliwości czasem NIESTETY !!! trzeba się poddać   – np. choroby nowotworowe),

b) jeśli diagnoza jest inna – to według nowego rozpoznania ustalamy najbardziej dla niej skuteczną strategię walki z problemem (albo korzystamy z gotowych rozwiązań – np. zaleceń terapeutycznych, lub w nietypowych przypadkach sami musimy wybrać sposób wali – „leczenia).

walka z problemem

Pracuj nad firmą – a nie w firmie – szybko podwoisz swoje zyski?

Piotr Michalak właśnie otwiera swoją Akademię Biznesu Piotra Michalaka (https://akademia-biznesu.org/) – chce uczyć przedsiębiorców jak podwajać swoje zyski. W ciekawej kampanii promocyjnej 6 miesięcznego kursu proponuje kilka rozwiązań, dla których przygotował własne narzędzia.

Twierdzi, że właściciel firmy powinien przede wszystkim dążyć do tego, aby być strategiem we własnej firmie („pracuj nad firmą –  a nie w firmie” „unikniesz gaszenia pożarów”). Sukces w biznesie można osiągnąć stosując pewne schematy działania. Proponuje m.in:

Szukać wąskich gardeł, najsłabszego ogniwa, przeprowadzić analizę: zbudować schemat procesów w firmie (procesowanie) w firmie, drzewo problemów i drzewo rozwiązań, zbudować drzewo tworzenia i wyboru strategii (zadając pytania – a co jeśli – zrobię tak lub wydarzy się to…- i tak za każdym razem, na każdym poziomie drzewa – jak przewidujący szachista) – wybór strategii po uwzględnieniu stosunku ryzyka (strata) do korzyści (zysku). Uwzględnić ryzyko ( 1 jakie jest największe, 2 czy jest akceptowalne i 3 jakie jest prawdopodobieństwo, że się pojawi) – to samo z zyskiem ( 1 jaki jest najmniejszy możliwy zysk – a jaki największy (marchewka), 2 jakie są szanse, że się uda, 3. czy nagroda jest na tyle kusząca, by nie oglądać się na ryzyko). Możliwa strategia – agresywna (wszystko albo nic – a nawet strata: „Ci co nie ryzykują, nie piją szampana”???) , lub strategia zachowawcza – mały zysk, ale ryzyko też niewielkie.

Następnie opracuj plan działania (w tym business plan) . Wyznacz pierwsze zadanie do realizacji. Przede wszystkim pracuj nad największym wąskim gardłem – ono jest to zwykle 20% działań, ale odpowiada często za duży odsetek – 80%- efektów firmy- zasada Pareto). Skup się w pierwszej kolejności na doborze pracowników, jakości, organizacji i opracowaniu standardów i procedur pracy, oraz jej zautomatyzowaniu. Wszystko po to, abyś mógł obsłużyć dużą liczbę klientów, kiedy biznes zacznie się rozwijać, bez utraty jakości produktu i obsługi klienta oraz ucieczki niezadowolonych kontrahentów.

Szukając w Internecie innych źródeł rozwiązywania w/w problemu (wizja-strategia- taktyka-działania operacyjne) mamy informacje:

Powyższymi zagadnieniami zajmuje się „Teoria ograniczeń”- wpis Macieja Sztompke – na „Biznes blog Uczelni Łazarskiego” – „Teoria ograniczeń: odpowiedź na trzy ważne pytania” http://biznesblog.lazarski.pl/?p=735 : W Sanmina-SCI Corporation porównano efektywność metod ciągłego doskonalenia (1). Jeśli do procesu sterowanego przez lean / six sigma dołożymy narzędzia teorii ograniczeń (Theory of Constraints – TOC) do identyfikacji i wyznaczania kolejności obszarów do doskonalenia, to wyniki finansowe średnio zwiększą się 3,9-krotnie.”. „Powinniśmy odpowiedzieć na trzy kolejne pytania: „Co zmienić”, „Na co zmienić”, „Jak spowodować zmianę”. …” TOC opracowała szereg skutecznych aplikacji dla różnych środowisk biznesowych (3). Jednym z największych dokonań Eli Goldratta – twórcy TOC – było opracowanie Drzew Strategii i Taktyki (S&T Tree) – szczegółowych scenariuszy wdrażania tych aplikacji dla różnych typów przedsiębiorstw. Cała ta gotowa do użycia wiedza jest dostępna w public domain”.

Blog – https://www.toc-goldratt.com/en/product/s-and-t-tree-reliable-rapid-response

Blog Don Lowe – – http://www.donlowe.org/poogi/toc-lean/strategy-and-tactics/

PS.

Niektóre z tych narzędzi strategicznych można zastosować także w medycynie – m.in. w wyborze strategii bezpiecznego leczenia a także w zarządzaniu placówkami medycznymi.

Obecnie istnieje tendencja do łączenia TOC z LEAN i z SIX SIGMA = TLS

TOC – pozwala zwiększyć produkcję poprzez eliminację tzw. “wąskich gardeł” (“szyjek od butelek”)

LEAN – eliminuje marnotrawstwo

SIX SIGMA – eliminuje błędy – redukcja odchyleń (m. in. wybrakowanych produktów)

Spróbuję to zobrazować poniższymi rysunkami

 

TLS-TOC-LEAN-SIX

TLS

Przywództwo, manipulacja, strach i zemsta w biznesie

Inspiracją do tego wpisu były niedawne programy w TV i radio.

Pierwszy z nich opisywał mechanizm, który doprowadził w Niemczech do stworzenia sprzyjających warunków do wywołania drugiej wojny światowej. Mechanizm był oparty na strachu i zemście. Zadziwiające było to, że przecież Niemcy dopiero co poniosły klęskę w czasie I wojny światowej. Autorzy tłumaczyli rozwój sytuacji kryzysem finansowym w ówczesnych Niemczech. W kraju była bardzo duża inflacja oraz bezrobocie. Chleb potrafił kosztować nawet miliard marek. Po zakupy chodzono z walizką pieniędzy. Bezrobocie osiągało niespotykane rozmiary. Ludzie żyli w olbrzymim strachu. Obawiali się, czy nie stracą pracy, martwili się o to, czy oni i ich rodziny będą mieli co jeść. Utrata pracy wywoływała następne emocje – chęć zemsty. Wystarczyło wówczas, aby sprytny lider wskazał im potencjalnego wroga (wmówić im, że to on jest odpowiedzialny za ich tragedię), a żądny zemsty tłum pójdzie za swoim przywódca, tam, gdzie im każe. Jeśli te emocje wykorzysta przemysł zbrojeniowy – to wojna gotowa.

W innej audycja radiowej psycholog tłumaczył zjawisko strachu przed niewytłumaczalnymi zjawiskami a przejęcia kontroli nad swoim życiem. W człowieku nieznane budzi lęk i brak poczucia bezpieczeństwa. Rolą nauki jest wyjaśnienia otaczających nas zjawisk i stworzenie poczucia, że rozumiemy i mamy kontrolę nad tym co się z nami stanie. Znalezienie przyczyny zjawisk, lub osoby za nie odpowiedzialnej (nie ważne, czy jest to prawdziwa przyczyna czy osoba) daje nam poczucie przejęcia kontroli i uspokaja. Dlatego ludzie chcą wierzyć w Boga – ponieważ -jak nie wiadomo dlaczego tak się stało zawsze było proste wytłumaczenie – tak chciał Pan Bóg). Jeśli coś w polityce , czy biznesie idzie nie tak – trzeba znaleźć winnego (nie ważne, czy jest to prawda). Przejmujemy wówczas kontrolę, jesteśmy mocniejsi. Mamy namacalnego winowajcę i z kim walczyć o nasze dobro. Na tym gruncie niewiedzy, strachu przywódcy mogą porwać za sobą tłumy, aby walczyć z prawdziwym, czy wymyślonym na swoje potrzeby wrogiem. Takie populistyczne manipulacje trafiają szczególnie na słabo wykształcone rzesze ludności. Niestety to one stanowią większość społeczeństwa, a w państwie demokratycznym to ilość a nie jakość głosów decyduje o polityce. Wystarczy zawładnąć umysłami tych szerokich mas poprzez znalezienie im wspólnego wroga, z którym będziemy walczyć w imię dobra społecznego, a wybory są wówczas prawie wygrane i będzie można zacząć realizować swoje ukryte prywatne interesy.

Łącząc ze sobą te dwie opinie można zastanowić się, jak to jest wykorzystywane w biznesie.

Jeśli mamy potrzebę zrealizowania jakiejś misji, do wykonania, której potrzebne będzie wsparcie wielu ludzi, to co wówczas musimy zrobić? Wszystko zależy od tego, czy jest to prawdziwym w interesie zaangażowanych do pracy ludzi, czy też nie. W pierwszej sytuacji wystarczy uświadomić grupie, że to co będą robili służy ich własnym interesom a pod przywództwem danego lidera osiągną swoje cele. W przeciwnej sytuacji lider realizuje swój projekt kosztem grupy. W tym łańcuchu może być jeszcze wyższe piętro – wąska grupa osób wykorzystujących lidera do swoich celów (nie ważne, czy moralnie słusznych, czy też wynikających z chciwości lub pobudek przestępczych).

W sytuacji, gdy trzeba nakłonić innych do realizowania cudzych interesów, wówczas trzeba posunąć się do manipulacji, stosowania zachęt czy też kar. W manipulacjach bardzo przydaje się wówczas znalezienie wyimaginowanej lub prawdziwej korzyści lub też wspólnego wroga (prawdziwego lub nie), który to zjednoczy zespół w walce o swoje prywatne cele. Mówi się, że nic tak nie jednoczy ludzi jak wspólny wróg. Przy takim podejściu należy jednak uważać. Jeśli ciągle będzie się manipulowało ludźmi lub ich zastraszało, może dojść do sytuacji, że zorientują się, w manipulacji oraz to, że po okresie strachu (lub odejściu z danej pracy) może nadejść czas odwetu (chęć zemsty) w stosunku do swojego lidera, czy pracodawcy.

Personal branding 2.0. – Dan Schwabel

“Personal branding 2.0. Cztery kroki do zbudowania osobistej marki” – Dan Schwabel – Wydawnictwo Helion S.A 2012

Autor przedstawia nowoczesne wykorzystanie mediów społecznościowych w kreowaniu własnej marki w poszukiwaniu pracy oraz we własnym biznesie. Sugeruje między innymi nowy model ubiegania się o pracę. Najpierw należy wykreować swoją markę, pokazać, że jest się wartościowym człowiekiem. Natępnie należy stworzyć swój blog tematyczny, stronę internetową z CV, zaistnieć w mediach społecznościowych (korzystać ze znajomości na Facebooku, szukać wsparcia na Linkedin, bezpośrednio docierać do pracodawców przez Twittera -tutaj nie ma barier logowania, wideożyciorysy na YouTube, artykuły do prasy i występy w TV). Na serwisach linkować do swojego bloga i strony www. Okazuje się, że dzięki socialmediom pracę znajduje znacznie więcej osób niż tradycyjny sposób, ale uwaga – pracownicy HR “prześwietlają” też pracowników przez te media (do 40% osób też tej pracy nie dostaje z tego powodu). Społeczność najpierw może poznać swojego człona, a później łatwiej jest prosić o protekcję. Wiele ofert pracy nie widzi światła dziennego – otrzymują je lepiej poinformowani – od przyjaciół z socialmediów.

Zgodnie z zasadą przedstawiania wizualnego problemów cytuję rysunek 4.1 str. 56 tej publikacjiInterakcje marki – model ośmiornicy

 

 

Drzewo strategii

Dzisiaj wysłuchałem pilota szkolenia Piotra Michalaka z Akademii Biznesu
https://akademia-biznesu.org/page/show/202
Podał on swoją 7-etapową formuła rozkręcania biznesu. Najciekawsza jest zasada budowania drzewa strategii. To ona zainspirowała mnie do tego wpisu. Korzysta ona także z opisywanej przeze mnie wcześniej zasady – planuj od końca.
Formuła składa się ona z następujących wytycznych:
1. Miej cele- wybierz jeden KLUCZOWY CEL
Człowiek najwięcej osiąga, jeśli się na czymś skoncentruje. Możesz mieć różne cele, ale wybierz jeden Kluczowy cel.
2. Największe ograniczenie – najsłabszy punkt (ogniwo) (wąskie gardło)
Odkryj jeden kluczowy czynnik sukcesu (najsłabsze ogniwo) i na nim się skoncentruj. Tylko praca nad najsłabszym ogniwem zwiększy przepływ biznesu.
3. System wartości biznesu
Wartości – są po to abyś zainspirował swoją ideą pracowników, klientów, własną rodzinę i motywował samego siebie.
4. Drzewo strategii – trzeba znać drogę dotarcia do celu.
Bierzemy kluczowy cel i zadajemy pytanie: „Co muszę zrobić, aby go zrealizować?”. Rysujemy wszystkie możliwe scenariusze wiodące do realizacji celu. -> Do każdego scenariusza ponownie zadajemy pytanie: „Co muszę zrobić, aby go zrealizować?” -> Dodajemy kolejne niezbędne elementy do każdego scenariusza – a następnie zadajemy to samo pytanie do każdego z nich. Ponawiamy takie działanie, aż do momentu gdy rozrysujemy całą ścieżkę dotarcia do celu. Poszczególne etapy są Kamieniami milowymi w drodze do celu.
Drzewo jest po to, abyś skutecznie i dynamicznie realizował swój cel.

drzewo strategiidrzewo strategii1

5, „Oko byka” (bullseye (środek tarczy)

Produkt trafiony w dziesiątkę –to takie produkty , które sprzedają się (prawie) same.

Ludzie czego innego chcą a czego innego potrzebują. Jeśli chcesz sprzedawać więcej oferuj ludziom to, czego chcą. Aby wiedzieć, czego ludzie chcą trzeba śledzić trendy rynkowe i płynąć na nich jak na fali.

6. Oferta nie do odrzucenia

W biznesie można składać oferty, którym trudno odmówić. Szukaj sposobu na to, aby rozwiązać wszystkie problemy, jakie twój klient ma z twoimi konkurentami. Zrób listę tych problemów i rozwiąż je jeden po drugim robiąc to odwrotnie niż konkurencja. Oferta nie do odrzucenia – jest po to, żebyś mógł unikać wojen cenowych, wypłynąć na „błękitny ocean”, pozyskiwać skutecznie klientów nawet od konkurencji i utrzymać ich przez dłuższy czas.

7. Przewaga operacyjna

Umożliwia realizację oferty. Zacznij od zrobienia listy wszystkich ograniczeń i problemów operacyjnych, jakie ma twoja firma. Następnie znajdź na nie rozwiązanie.

Rozwiązywanie problemów – Style radzenia sobie w trudnych sytuacjach

Style radzenia sobie w trudnych sytuacjach

Podczas analizy trudnych  przypadków chorobowych często pojawia się pytanie: Jakie mechanizmy rządzą postępowaniem chorych i  lekarzy podczas  rozwiązywania  problemu jakim jest choroba pacjenta?

Niedawno spotkałem się z ciekawym artykułem  Pani psycholog Natalii Doraczyńskiej  pt. „Style radzenia sobie w trudnych sytuacjach” w czasopiśmie „Personel  i Zarządzanie” nr 1/2014.(wydawca Inforlex.pl) str. 56-59.

Autorka  przedstawia w przystępny sposób znany schemat jak radzić  sobie w sytuacjach problemowych ( tj. zdefiniowanie problemu, szukanie rozwiązań, ocena rozwiązań, wybranie najlepszego rozwiązania, zaplanowanie działań i działanie). Szczególnie interesujące w artykule  jest to, że Pani Natalia  pokazuje  różne sposoby podchodzenia do problemów oraz  psychologiczne aspekty takich decyzji.

Według autorki „Problem to nic innego jak sytuacja trudna, taka, która wymaga podjęcia działań zmierzających do jego rozwiązania. W psychologii sytuacje problemowe klasyfikuje się w zależności od ich źródła, a więc wyróżnia się problemy związane z brakiem, przeciążeniem, utrudnieniami, jakimś konfliktem lub zagrożeniem. Niezależnie od pochodzenia problemu trzeba znaleźć pomysły na rozwiązanie, realnie je ocenić, wybrać najlepsze i je zastosować”.

Autorka podaje, że  „najprostszą kategoryzacją stylów radzenia sobie z trudnymi sytuacjami jest określenie reakcji.”  Obejmują one: Ucieczkę, Rezygnację, Działanie, Poszukiwanie wsparcia.  W artykule pokazane są różnice między poszczególnymi reakcjami w kontekście algorytmu rozwiązywania problemów.

UCIECZKA – rozpoznanie problemu, ale unikanie dalszej analizy rozwiązań i działania naprawczego. REZYGNACJA – to rozpoznanie problemu, jego analiza plus  analiza możliwych rozwiązań, ale rezygnacja z wszelkich  działań, aby problem rozwiązać. DZIAŁANIE – często pomija się analizę przyczyn problemu (co może mieć wpływ na powtarzanie tych samych błędów) , ale od razu szuka się możliwych rozwiązań i wdraża się działanie naprawcze. Jest to efektywne działanie (ale może skutkować , tym, że jest się „przed szkodą i po szkodzie głupim”). POSZUKIWANIE WSPARCIA – po rozpoznaniu problemu ( w ekstremalnych sytuacjach) – całą resztę walki z problemem i odpowiedzialność za jej efekty przerzuca się na innych.

Lekarz często spotyka się u pacjentów z reakcją UCIECZKI.  Pacjent metodą „na strusia -tj. chowanie głowy w piasek” ucieka od sytuacji problemowej.  Uważa, że jeśli nie mówi się o problemie, lub nie wykona się badań dodatkowych, to problemu nie ma. W takiej sytuacji nie podejmuje on żadnych działań, a choroba rozwija się i może stać się nieuleczalna.  Są też tacy, którzy poprzestają na  próbie zdiagnozowania problemu i przy pierwszych niepowodzeniach lub przy niekorzystnej diagnozie poddają się i REZYGNUJĄ z dalszych badań lub leczenia.  Wiele nagłych stanów  chorobowych z zagrożeniem życia  wymaga od lekarzy natychmiastowego DZIAŁANIA. W takich sytuacjach nie zawsze jest czas na dokładną analizę przyczyn – stosuje się rutynowe leczenie reanimacyjne.  Także w przewlekłych schorzeniach zniecierpliwieni pacjenci często naciskają lekarzy, aby wdrożyli natychmiastowe leczenie, mimo, że nie ma jeszcze ostatecznego rozpoznania.

Kolejna sytuacja to POSZUKIWANIE WSPARCIA. Stosuje się go, aby przedyskutować z kimś problem, albo  przerzucić na kogoś obowiązek rozwiązania własnego problemu.  W przypadku medycyny konsultacja lekarska jest formą porady, jak rozwiązać lub zapobiegać problemom. Zdarza się też, że pacjent chce przerzucić odpowiedzialność na lekarza za swój stan zdrowia. Mimo, że nie stosuje się do zaleceń swojego doktora -winą za to lekarza a nie siebie.  Na przykład pali papierosy, nie walczy z nadwagą, nie leży w łóżku podczas gorączki – ale przecież bierze leki, a one nic mu nie pomagają.

Poniżej przedstawiam moje schematyczne podsumowanie powyższego artykułu.

Rozwiązywanie problemów IRozwiązywanie problemów IIStyle rozwiązywania problemówStyle rozwiązywania problemów IIStyle rozwiązywania problemów III

Helena Rubinstein – podziwiać, czy współczuć?

Właśnie skończyłem czytanie biografii “Helena Rubinstein – kobieta. która wymyśliła piękno” autorstwa Michele Fitoussi wydana  przez Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA.

Książkę odebrałem z mieszanymi uczuciami. Opisuje ona losy polskiej Żydówki, która przebyła bardzo ciężką drogę od “pucybuta do milionera” budując wielką światową markę kosmetyczną “Helana Rubinstein”. Od zera zbudowała przedsiębiorstwo działające na kilku kontynentach.  Mimo wielu przeszkód – brak pieniędzy, walka z olbrzymią konkurencją, antysemityzm (także – o dziwo – w USA – zakazy zamieszkania w określonych dzielnicach mieszkaniowych, osobne plaże dla Żydów itd. ), dwóch wojen światowych. Zgromadziła olbrzymi majątek, ale niestety nie odbyło się to kosztem życia rodzinnego. Czy była szczęśliwa? Dwóch mężów, brak dobrego kochającego kontaktu z dziećmi. Despotyzm w stosunku do całej bliższej i dalszej rodziny. Wieczne targowanie się i redukcja kosztów. Wspaniały i nowoczesny marketing i kreowanie własnego wizerunku (czasem z drobnymi kłamstewkami). Olbrzymie kontakty towarzyskie, otaczanie się artystami (kupowanie i wystawianie dzieł światowej klasy artystów w salonach firmowych) i dziennikarzami (także za cenę “drobrych” prezentów (np. samochody czy szlachetne kamienie) – – wszystko musi zarobić na firmę.

Brak zaufania dla obcych – obsadzanie rodziny na kierowniczych stanowiskach filii firmy.Manipulowanie pracownikami, utrzymywanie konfliktów między pracownikami – zabezpieczenie przed zmowami i defraudacją majątku Heleny.

Dla mnie zabrakło jednak u tej fenomenalnej kobiety  równowagi między życiem osobistym a pracą zawodową, przekładanie ambicji i pasji zawodowej nad uczuciami do bliskich. To nie do końca jest pełnią szczęścia – “pieniądze szczęścia nie dają, lecz “kufereczek stóweczek daj Boże”.  Dlatego lektura tej książki budzi dla  tej kobiety równocześnie współczucie i podziw dla siły, pracowitości i wytrwałości.

Negocjacje w biznesie wg TVN CNBC

Polecam cykl programów “Blajer mówi biznes” (marzec 2013)na temat negocjacji w biznesie. Część druga z 04..04.13 

08.04.13 i 16.04.13

Ekspertem jest adwokat Marek Kujawa zawodowy negocjator BCC. Bardzo ciekawe wystąpienie

W programie przedstawiono check listę (listę staranności) przydatną w negocjacjach – 10 punktów. Oto ona:

“1. Sporządzić listę kluczowych spraw, które powinny być rozstrzygnięte w negocjacjach.

2. Wybrać z listy kwestie do negocjacji, często nie wszystko da się wynegocjować

3.  Zdefiniować kluczowe interesy, które stanowią podłoże negocjowanych spraw

4.  Zdefiniować limity, czyli punkty odejścia – takie warunki, których na pewno nie zaakceptujemy.

5. Ustalić alternatywy – czyli inne transakcje , które pozwolą zaspokoić nasze potrzeby.

6. Ustalić cele do osiągnięcia, zadajmy sobie pytanie “który rezultat będzie dla nas do przyjęcia , komfortowy”.

Ustalić pakiety wariantów optymistyczne, realistyczne i pesymistyczne

7. Sporządzić listę osób/podmiotów, które są w otoczeniu negocjacji – mogą czegoś od nas oczekiwać bądź próbować wpływać na negocjacje.

(sojusznicy i przeciwnicy – umieścić ich na “boisku piłkarskim” (zawodnicy, trenerzy itd.)

8. Zrozumieć drugą stronę w negocjacjach – jej cele, ważne kwestie, strategie

9. Zaplanować sposób “sprzedawania” naszych pomysłów drugiej stronie oraz punkty otwarcia

10. Zdefiniować oczekiwane przez nas okoliczności negocjacji ” porządek spotkań, osoby uczestniczące, miejsce, czas.  (nigdy przed jedzeniem)

Realizacja planów z listą To do

DO ZROBIENIA  – TO DO

DARIUSZ MAMCZUR opracowanie wg wskazówek

w Brian Tracy “Zjedz tę żabę”

Kerry Gleeson – “Zrób to od razu – Program osobistej efektywności”

 David Allen – “Sztuka efektywności – skuteczna realizacja zadań – Getting Things Done”

Kees van der Heijden ” Planowanie scenariuszowe w zarządzaniu strategicznym”

LISTA  GŁÓWNA – WSZYSTKIE POMYSŁY (LISTA ŻYCIOWA)  – POTEM JĄ PORZĄDKUJEMY W PLAN I HIERARCHIĘ WAŻNOŚCI

(a) co musi być wykonane, bo inaczej są poważne konsekwencje,

b) co daje największą korzyść,

c) jakie są wąskie gardła,

d) co można delegować by mieć czas na A)

Robi się listę celów (np. X, Y, Z ..)– wybiera się najważniejsze cele (np. X, Y) ->potem listę wszystkich zadań do wykonania w obrębie danego celu -> następnie układa się  strategię i -> plan działania (PLANUJ OD KOŃCA (CZYLI MASZ JUŻ OSIĄGNIĘTY CEL W OKREŚLONYM TERMINIE -POTEM CO I DO KIEDY MUSIAŁEŚ ZROBIĆ WCZEŚNIEJ (lub np. opracowujesz portal – maj już gotową aplikację, która się składa z określonych elementów – co i kiedy trzeba zrobić wcześniej i do kiedy itd.)-> twórz projekty. Dla każdego projektu zawsze wyznacz NAJBLIŻSZE (NASTĘPNE) ZADANIE DO REALIZACJI -> a  działania uwzględnia się w harmonogramie wieloletnim, rocznym,miesięcznym i tygodniowym i dziennym wg hierarchii ważności) zawsze rezerwa min 20% czasu więcej na pojawiające się zadania pilne niespodziewane ( można stosować metodę łańcucha krytycznego, bloki zadań-agendy-np. w mieście, przy komputerze). tzn jeżeli możesz coś wykonać w ciągu DWÓCH (2) MINUT – ZRÓB TO OD RAZU. (stosuję osobiście – polecam). Wykonuj czasochłonne lub proste zadania równocześnie (równolegle) i w określonym miejscu – agendzie  (np. pisanie tekstu i ściąganie dużego pliku na komputer lub w jednym miejscu.  Zadanie TYPU A realizować natychmiast i nie przestawać, aż się nie skończy).

 

Realizacja celów Mapa TO DO

 

CEL X

  • LISTA ZADAŃ DLA CELU X + PLAN REALIZACJI (zagadnienia kluczowe i wąskie gardła + czynniki ryzyka z awaryjnym planem)

Lista dla celu X

Z mapy myśli

1. Zadanie 1X

2.Zadanie 2X

 

 

PLAN DLA CELU X

Plan – zadanie Terminrealizacji Wymagane dodatkowe środki, umiejętności Kluczowe – kamień milowy Wąskie gardło Czynniki ryzyka – co robić awaryjnie

 

CEL Y

  • ** LISTA ZADAŃ DLA CELU Y (zagadnienia kluczowe i wąskie gardła)

 

Lista dla celu Y

1. Zadanie 1Y

2.Zadanie 2Y

 

 

PLAN DLA CELU Y

Plan – zadanie Terminrealizacji Wymagane dodatkowe środki, umiejętności Kluczowe – kamień milowy Wąskie gardło Czynniki ryzyka – co robić awaryjnie

 

 

 

II.                LISTA ROCZNA rok 2013

ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne
  1. LISTA MIESIĘCZNA  Miesiąc 02.2013
ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne
  1. LISTA TYGODNIOWA Daty od …. Do ….

 

ZADANIE PRIORYTET TERMIN wykonania Inne

 

  1. LISTA DZIENNA
ZADANIE GODZINA wykonania PRIORYTET (A, B, C, D, E) Blok zadań(dom, miasto, gabinet)

 

Opis („Zjedz tę żabę” B. Tracy) – sprawy najtrudniejsze i najważniejsze od razu i do końca

A- Musi (być wykonane, bo w przeciwnym razie narazimy się na poważne konsekwencje)

B-Powinno (być wykonane – nie pociąga poważnych konsekwencji)

C-Przyjemne (przyjemnie byłoby wykonać, ale zaniechanie nie grozi żadnymi konsekwencjami – np. telefon do przyjaciela, pogawędka przy kawie)

D- (delegować) Zlecić (coś co można zlecić drugiej osobie – cokolwiek mogą wykonać inni, należy przekazać im do realizacji, tak , abyś miał więcej czasu na zamierzenia rangi A, które tylko ty jesteś w stanie doprowadzić do  skutku).

E. Bagatelne – można zrezygnować (bez najmniejszej szkody można z nich zrezygnować)